مهمترین شاخصه این محصول عدم لهیدگی آن می باشد. قیسی برای کبد چرب برای درمان کبد چرب بسیار مفید واقع شده است و در طب سنتی به مصرف آن برای کبد چرب توصیه شدید می شود.
زردآلو یک درخت برگ‌ریز میوه‌دار به نام Prunus armeniaca است که با آلو در زیرجنس Prunus از جنس Prunus طبقه‌بندی می‌شود . این اصطلاح به میوه خوراکی این درخت نیز اشاره دارد.
گل‌ها و میوه‌های زردآلو که برای تولید مثل گیاهان مهم هستند، ارزش بیشتری برای اکوسیستم و انسان فراهم می‌کنند.
از نظر زیست محیطی، گل ها و میوه ها منبع غذایی برای گرده افشانی حشرات و حیواناتی هستند که میوه ها را مصرف می کنند. برای انسان، میوه‌های زردآلو چه تازه، چه منجمد، کنسرو شده یا خشک منبع غذایی دلپذیر و مغذی هستند.
از هسته هسته زردآلو برای طعم دادن به لیکور و تولید روغن استفاده می شود. علاوه بر طعم، بافت و رنگ میوه های زردآلو و زیبایی درختان و گل ها، بر لذت انسان از طبیعت می افزاید.
زردآلو را بومی چین می دانند و در اروپا و قفقاز گسترش یافته است (لودون 1838). بیش از 4000 سال است که در چین رشد می کند.
اکنون در اکثر آب و هوای معتدل از جمله آمریکای شمالی، مرکزی و جنوبی، آمریکای شمالی و اقیانوسیه رشد می کند.
Prunus armeniaca یا “آلو ارمنی” (همچنین به عنوان Armeniaca vulgaris طبقه‌بندی می‌شود ) از دیرباز در ارمنستان کشت می‌شده است، جایی که در زبان ارمنی به نام Ծիրան شناخته می‌شود.
زردآلو در ابتدا در چین اهلی شده بود اما اکنون در همه قاره ها به جز قطب جنوب کشت می شود. شواهد باستان شناسی نشان می دهد که زردآلو در ارمنستان باستان خورده می شد و اولین بار در اوایل قرن 18 توسط مبلغان اسپانیایی در کالیفرنیا به دنیای جدید معرفی شد.
در سال 2019 پنج تولیدکننده برتر زردآلو ترکیه، ازبکستان، ایران، ایتالیا و الجزایر بودند.
زردآلو از طریق جوانه زدن روی پایه های هلو یا زردآلو تکثیر می شود و هلو، آلو و زردآلو را می توان به راحتی پیوند زد . درخت در خاک لومی با زهکشی خوب، ترجیحاً سبک به جای سنگین موفق است.
اکثر گونه ها سرمای زمستانی و همچنین هلو را تحمل می کنند، اما جوانه های شکوفه که زودتر از هلو باز می شوند، اغلب در اثر یخ زدن دیررس از بین می روند. درختان کاملاً مقاوم در برابر خشکسالی هستند و در شرایط رشد مساعد عمر طولانی دارند و برخی 100 سال یا بیشتر عمر می کنند.
