اولین نمونه ثبت شده از لباس عروسی سفید در فرهنگ غربی مربوط به شاهزاده خانم فیلیپا انگلیسی در مراسم عروسی او با اریک پادشاه اسکاندیناوی در سال 1406 است. او لباس سفیدی پوشیده بود که با خز ارمینه و سنجاب پوشیده شده بود.
استفاده از لباس عروس تور به رنگ های مختلف در آن روزها مد نبود و کاربردی نداشت.
در سال 1558، مری ملکه اسکاتلند در مراسم عروسی خود با پادشاه فرانسه که به زودی به سلطنت می رسد، لباس سفید می پوشید، علیرغم این واقعیت که رنگ سفید در آن زمان برای ملکه های فرانسوی عزا بود.
برای چند قرن بعد، رنگ سفید محبوب اما به هیچ وجه اجباری برای عروسی های سلطنتی باقی ماند پرنسس شارلوت، هنگامی که در سال 1816 با شاهزاده لئوپولد ساکس کوبورگ سالفلد ازدواج کرد، لباسی به کمر امپراتوری در لام نقره ای متالیک پوشید.
لباس‌های سفید نماد باکرگی یا حتی پاکی نبودند، بلکه گران‌تر بودند و تمیز نگه‌داشتن آن‌ها سخت‌تر بود و در نتیجه وضعیت و ثروت پوشنده را نشان می‌داد.
تا اواسط قرن نوزدهم، هیچ زنی، حتی خانواده سلطنتی، انتظار نداشت که لباس عروسی خود را فقط یک بار بپوشد و سپس دیگر هرگز لباس عروسی خود را بپوشد ایده ای که حتی برای افراد بسیار ثروتمند قبل از انقلاب صنعتی پوچ بود.
حتی ملکه ویکتوریا لباس عروس و حجاب خود را برای استفاده بعدی تغییر داد. اگر یک زن غیر سلطنتی یک لباس جدید مخصوص عروسی خود می دوخت، احتمالاً بهترین لباس یکشنبه جدید او می شد، چه به همین شکل یا در حالت تغییر یافته یا رنگ شده، تا زمانی که آن را بپوشد یا مدها فراتر از قدرت تغییر کند. از تغییر. بیشتر اوقات، یک زن با بهترین لباسی که قبلاً داشت ازدواج می کرد.
همه اینها برای عروس های غربی پس از ازدواج ملکه ویکتوریا و انقلاب صنعتی، تا حد زیادی به لطف چند پیشرفت فناوری جدید، به ویژه عکاسی و گسترش مجلات مصور، تغییر خواهد کرد.
