گلابیها دارای انواع گوناگونی هستند گلابی سیبری اصفهان از لحاظ ظاهر، ژنتیک و طعم، با بقیه گونه ها متفاوت می باشد، جالب است بدانید که این میوه دارای 800 گونه می باشد.
درخت گلابی که مانند بسیاری از میوه ها از آسیای مرکزی منشاء می گیرد، از دوره نوسنگی در سراسر اروپای غربی گسترش یافته است (گلابی در بسیاری از مکان های ماقبل تاریخ نیز یافت شده است).
کشت واقعی گلابی در چین، بیش از 4000 سال قبل از دوران ما آغاز شده است. به نظر می رسد یونانی ها از گلابی که هومر آن را “هدیه خدایان” نامیده بود، قدردانی می کردند.
اما این رومیها بودند که با تمرین سیستماتیک پیوند زدن درخت گلابیات را پیوند بزن، دافنیس، برادرزادههای کوچکت میوهها را درو خواهند کرد، تعداد گونههای آن را توسعه دادند: کاتو فقط شش مورد را ذکر میکند، پلینی در حال حاضر بیش از چهل و در پایان امپراتوری روم شصت خوب وجود داشت.
انتشار گلابی به تدریج در سراسر اروپا انجام شد. در قرون وسطی، گلابی چندان معروف به نظر نمی رسید، اگر بخواهیم نام آنها را باور کنیم: “ریگ رزات”، “گلابی دردناک” و عمدتا به صورت پخته مصرف می شد. اما به سرعت، گونه ها بهبود یافتند و تعداد آنها بیشتر شد.
در حال حاضر، گستره واریته ها بیشتر غنی شده است و می توان چندین هزار عدد از آنها را برشمرد که تنها حدود ده مورد از آنها اهمیت تجاری واقعی دارند. گلابیهایی که امروزه مصرف میکنیم، عمدتاً در قرن گذشته به دنیا آمدهاند، نتیجه انتخاب دقیق است.
گلابی تابستانی تقریباً 50 درصد تولید سالانه را تشکیل می دهد. از اواسط تیر تا شهریور برداشت می شوند و تا مهرماه به بازار عرضه می شوند. آنها به سرعت مصرف می شوند زیرا در زمان رسیدن فروخته می شوند.
ترفند این است که یک گلابی به سختی شکل گرفته را که هنوز به شاخه اش چسبیده است، در یک قفسه گردن باریک محصور کنید و بگذارید تمام تابستان در این گلخانه کوچک رشد کند.
میوه ای را انتخاب می کنیم که در انتهای شاخه قرار دارد و به سمت بالا رشد می کند. داخل قاب قرار می گیرد و خودش به صورت وارونه در درخت معلق است. وقتی گلابی رسید، آن را در ظرف غذای خود می چینند و سپس آن را با الکل یا ادویه پر می کنند. با چوب پنبه بسته می کنیم و قبل از مزه کردن، 1 یا 2 ماه می گذاریم که بمانند.
