ژوئن است و ما به پایان سال رسیدیم. دفترهایمان پر است و در حال تأمل هستیم. ما دفترهای خود را می خوانیم و متوجه می شویم که چگونه به عنوان نویسنده تغییر کرده ایم.
تماشای نشستن دانش‌آموزانم با دفترچه‌هایشان و بازخوانی نوشته‌های ماه‌های پیش، فرصتی برای من است تا در مورد آنها به عنوان نویسنده بیشتر بیاموزم. کنفرانس با گروه‌های کوچک و گوش دادن به بحث‌های آنها چیزهای زیادی به من می‌آموزد.
داشتن یک دفتر فیلی بزرگ برای دانش آموزان که همه اطلاعات را در آن وارد کنند و همچنین برای معلم که همه آنها را بخواند کاری بسیار مقرون به صرفه خواهد بود.
من از 11 سالگی دفترچه نگه می‌داشتم که سال‌ها پیش بود بنابراین تعداد زیادی دفترچه دارم که یک قفسه کتاب بسیار بزرگ را پر می‌کنند.
الان خیلی از آنها دارم و نمی دانم با آنها چه کنم. گاهی اوقات فرزندانم که در واقع اکنون رسماً بالغ هستند را می بینم که یکی از آنها را می خوانند و می خندند یا حتی گریه می کنند.
به من می گویند باید آنها را منتشر کنم. من هرگز انتظار نداشتم کسی بخواهد آنها را بخواند، اما شاید بتوانم هر از گاهی برخی از صفحات را وبلاگ کنم و ببینم آیا کسی علاقه مند است یا خیر.
دفترچه‌ها و مجلات من در تمام این سال‌ها انتشار خلاقانه‌ام، بهترین دوستان و درمان رایگان من بوده‌اند. آنها مکانی امن هستند که در آن من می توانم کاملاً 100٪ من باشم.
بی شرم بدون فیلتر بسیار خوشحالم که به کودکان یاد می دهید لذت نگهداری از دفترچه را کشف کنند و در آغوش بگیرند. استفاده از قلم روی کاغذ برای بیان خود، هنری در حال مرگ است. از شما برای زنده نگه داشتن این هدیه مهم سپاسگزاریم.
اطلاعات مربوط به زمان ظهور اولین دفتر متفاوت است، اما می توان گفت که این اختراع تقریباً در قرن هفتم ظاهر شد. اما این دفتر ابتدا مورد نیاز فرانسوی ها بود در دربار لویی چهاردهم.
شروع تولید دفتر ها تنها در قرن نوزدهم در شهر تورز اتفاق افتاد، با یک نوار الاستیک، یک جلد سخت و گوشه های گرد، اگرچه دفتر ها از قبل از هجدهم شروع به ساخت کردند.
در این زمان، دفتر ها تولید انبوه نشد، آنها عمدتا توسط هنرمندان، نویسندگان و روزنامه نگاران خریداری می شدند.
