کاکائو به سرعت در سراسر اروپا گسترش یافت، شکلات ترکیه ای نیز به داشتن کاکائو بالا و دلیل توریستی بودن کشورش خیلی سریع به زبان مردم افتاد و جز پرفروشترین ها شد. اما تا سال 1828 بیش از 3000 سال منحصراً به عنوان یک نوشیدنی باقی ماند.
یک آقای هلندی به نام Coenraad van Houten، بیش از 100 سال پس از معرفی کاکائو به اروپا، اولین پرس کاکائو را ایجاد کرد. پرس کاکائو روشی را برای جدا کردن کره کاکائو ارائه کرد که به آن “کیک کاکائویی” می گویند، که می تواند به ماده ای تبدیل شود که اکنون به عنوان پودر کاکائو می شناسیم.
جالب‌تر این است که آزتک‌ها نیز Molinillo را اختراع کردند و دست ساختند، ابزار چوبی پیچیده‌ای با حلقه‌های سبک متفاوت در پایین.
Molinillo همان عملکردی را انجام می‌دهد که کف‌کننده‌های شیر امروزی، شکلات را مخلوط کرده و کف می‌کند تا آن را تهویه کند و طعمی پیچیده ایجاد کند.
کاملاً مشخص نیست که چه کسی مسئول بازگرداندن شکلات به قاره آمریکا است، اما ما می دانیم که ابتدا به اسپانیا معرفی شد.
هم کریستوفر کلمب و هم هرنان کورتس هر دو به خاطر بازگرداندن دانه های کاکائو از سفرهایشان برای کاوش در قاره آمریکا در دهه 1500 اعتبار دارند.
روش بومی برای ذائقه اسپانیا و اروپا خیلی تلخ بود، بنابراین دارچین، نیشکر و وانیل اضافه کردند.
در نتیجه محبوب شدن شکلات، خانه های شکلات نخبگان در سراسر شهرهای اروپایی در این دوره به عنوان راهی برای سرو این شکلات داغ به اشراف ثروتمند ایجاد شد.
ون هوتن، شیمیدان و سازنده شکلات، همچنین فرآیند درمان توده کاکائو با مواد قلیایی را اختراع کرد تا تلخی را از بین ببرد، طعم را ملایم کند و توانایی آن را در ترکیب بهبود بخشد.
محصول به دست آمده “شکلات هلندی فرآیند” یا “کاکائو هلندی” نامیده می شود و هنوز هم نامیده می شود.
با پرس کاکائو و فرآیند هلندینگ، ون هوتن به پدر «خوردن شکلات» تبدیل شد که روشی بود که شکلات را برای همه مقرون به صرفه‌تر می‌کرد.
اولین بار شکلات تا سال 1876 بود که شکلات تخته ای اختراع شد. هنری نستله (بله که نستله ) ایده و فرآیند ترکیب شیر و وویلا را مطرح کرد شکلات شیری به بازار انبوه آورده شد.
با این تکنیک‌ها و فناوری‌های جدید، شکلات را می‌توان دقیقاً برای ایجاد طعم‌ها، طعم‌ها و بافت‌های مختلف ترکیب کرد، که منجر به ایجاد اولین «شکلات خوردن» یا شکلات‌خوری شد.
به دنبال این تکامل، انواع شکلات منفجر شد. امکانات قالب‌گیری «شکلات خوردن» باعث شد تا از آن به روش‌های خلاقانه‌تری استفاده شود و به شکل شکلاتی شکل بگیرد که امروزه قابل تشخیص است.
